Związek zawodowy pracowników Trójki sprzeciwia się zwolnieniu Jerzego Sosnowskiego

W jaki sposób można nauczyć się znikać? Ostatnio bowiem to częste zjawisko. Nie, żebym zazdrościł, ale chciałbym zgłębić naturę tego zjawiska właśnie. Ktoś jest i nagle...
Czy trzeba wypowiedzieć jakieś hasło/zaklęcie?

Pan Jerzy Sosnowski, mimo że lubię jego programy, uruchamia swoje wyczulenie na rzetelność tylko wtedy, gdy nie odpowiada to jego poglądom. Nie przeszkadzały mu całe lata nierzetelności Trójki za czasów Pani Jethon, która to stacja wtedy niejednokrotnie bywała prawdziwą Trujką. Nie komentował nierzetelnych serwisów informacyjnych, napastliwych lub ugrzecznionych prowadzących wywiady z politykami, prawie zupełnego braku konserwatywnych poglądów na antenie, choć przecież abonament płacimy wszyscy, czy nawet żenującej akcji Orzeł Może, robionej na zamówienie polityczne. Pewnie do dziś nie widzi jej sztucznego, na różowo reżyserowanego luzu, choć widać, że jej organizatorzy woleliby ją wymazać ze swojego CV. No cóż, taka wrażliwość. Lewostronna.

Czepiasz się, nikt nie jest całkowicie obiektywny. Gdyby po prawej stronie był ktoś wartościowy i chciał pracować w Trójce na pewno by go przyjęto i traktowano jak wszystkich. Oczywiście nie od razu na antenie i nie na kierowniczym stołku, swoje trzeba odsłużyć. Ale tak jest wszędzie. Karnowski wyleciał bo trzy razy nie przyjechał na audycje, bo zaspał. Gdyby poważnie podszedł do tej pracy, byłby w Trójce do dziś. Nikt jakoś nie usunął Wolskiego i Reszczyńskiego, choć byłoby za co. Oceniaj konkretne audycje, a nie całą instytucję. Nic nie tłumaczy zwalniania najlepszych, bo zmieniła się władza. A Trójka była najlepsza mimo kłopotów finansowych i Orła.

Całą tą pisowską dintojrą kręci Czabański.